Marokko reisverhaal deel 3

Van 23 april tot 7 mei ging VeBeS met 22 vakantiegangers op reis naar Marokko. Eén van de deelnemers, Hilda, schreef een mooi reisverhaal. We publiceren dit verhaal in 3 delen op onze website. Veel leesplezier en droom lekker weg.

Na ons ontbijt vertrekken we terug met de jeeps en we rijden een stuk door de woestijn via de canyon en de droge rivierbedding. Leuk, een beetje hotsen en botsen, maar de 4x4 zijn zeer comfortabel.
Nadat onze bagage en wijzelf terug in de bus zijn geladen rijden we verder naar onze laatste bestemming, Essaouira, aan de Atlantische Oceaan. Het wordt een rit van ongeveer drie uur
met lunch onderweg, eens geen tajine maar pizza!
Na aankomst aan ons hotel “Coté Ocean Mogador” wordt er nog wat gewandeld langs de kust of een fris pintje gedronken in de bar aan het strand. We dineren in het hotel.
Op dag 12 wandelen we door het witte dorpje dat zeer Portugees/Spaans aandoet naar het oude Fort waar Orson Welles zijn Othello opnam. De temperatuur hier is nog ongeveer 22 graden en er is veel wind. Voor de eerste keer op deze reis hebben we toch wel een truitje nodig. We wandelen langs de kust naar de vissershaven. Hier kopen onze gidsen verse vis aan de kraampjes die we laten bakken op de barbecue. Absoluut heerlijk, behalve de graatjes dan, maar bij zulke verse vis, scampi of inktvis recht uit de oceaan, kan dat onze eetlust niet bederven. We zitten niet zo comfortabel en de meeuwen scheren luid krijsend boven onze hoofden en aan onze voeten miauwen de poesjes. Maar het was toch weer een hele belevenis die we ons lang zullen herinneren! Nadat we onze vingers afgelikt hebben trekken we naar de Mellah, de Joodse wijk, en bezoeken de Synagoge en het Joodse kerkhof. Hier liggen de doden in betonnen kisten bovengronds, kriskras door elkaar en zo dicht opeen dat je over de graven moet lopen om bij een bepaald graf te komen. Er staan ook bijna nergens namen of andere teksten in gegraveerd. We dineren in de Medina in restaurant Seafood Corner waar we heerlijke monkfish met groentjes, waar een zeker echtpaartje heel lang moet op wachten, geserveerd krijgen.
Na een goede nachtrust met het gedruis van de golven als slaapliedje, want alle kamers hebben zicht op de oceaan, vertrekken we naar een coöperatieve van vrouwen. We worden met gezang verwelkomd door de lieve dames die de Arga nootjes op een grote ronde steen met een kei breken om er dan de kostbare olie uit te persen. We mogen tussen hen in gaan zitten om mee te helpen. Met het restproduct wordt een soort pasta gemaakt door het toevoegen van amandels en honing. Dit is echt lekker op je stuutje!
Hierna bezoeken we het dichtbijgelegen wijn bedrijf “Val d’Argan”. Op het terras onder de bomen worden we verwend met een heerlijke lunch die we overvloedig kunnen begieten met verschillende wijnen die we mogen proeven. Dan volgt er nog een korte rondleiding in het bedrijf. Terug naar het hotel waar sommige toch behoefte hebben aan een rustmomentje om dan terug in de Medina ons diner te nuttigen in “La Tolerance”.
Op onze laatste dag, na een rustig ontbijt, bezoeken we “El Kheir”, een coöperatieve die zich inzet voor vrouwen in nood. Er worden lessen gegeven zoals koken, naaien, lezen en schrijven, hulp bij het zoeken naar een job, maar ook juridische bijstand. Hier leren we onze eigen tajine van kip met citroen maken. Een heel leuke activiteit waarop nogal wat afgelachen wordt. We krijgen allemaal een schortje in een kindermaatje aangemeten. Het is wel heel grappig, de stoere mannen met dat leuke kleine schortje! Onze naam wordt op de tajine geplakt zodat we toch zeker ons eigen potje voorgeschoteld krijgen want sommige waren nogal royaal met de peper. Hierna hebben we de namiddag voor onszelf. We kunnen wandelen langs de kust en door de duinen naar een klein dorpje Diabat waar in de jaren zestig de hippies verbleven. In het cafeetje, waar Jimmy Hendrickx ooit te gast was, kan eventjes verpoosd worden met een koel drankje alvorens de terugtocht aan te vatten. Voor het diner trekken we terug de Medina in naar restaurant “Les Alize Mogador”. Een sfeervol restaurant waar we ons in het sprookje van “Aladin en de wonderlamp” of in de grot van “Alibaba” wanen. Hier krijgen we een Marokkaanse specialiteit opgediend “Pastilla met kip”. Dan bij terugkeer in het hotel onze valiezen voor de laatste keer inpakken om ze de volgende morgen om 8 uur buiten de kamer klaar te zetten.
De dag van vertrek verzamelen we om 8:45 uur aan de bus voor een drie uur durende rit naar de luchthaven van Marrakesh voor onze vlucht terug naar België. We nemen afscheid van onze sympathieke Yasine die zich uitstekend aan onze toch wel speciale groep aangepast heeft.
Ook nu vliegen we met Royal Air Maroc terug naar ons thuislandje. Eenmaal geland zoeken we onze valiezen en nemen we afscheid van onze medereizigers  en vatten we het laatste stukje aan, naar huis.
Wat een prachtig avontuur!
 

Besluit
Marokko is een prachtig land vol tegenstellingen, vlaktes en bergen, vruchtbare dalen en dorre woestijnen, hitte en sneeuw op de bergen, prachtige steden en leeglopende dorpjes.
Het is een land dat ondanks zeer vele overheersers zijn eigenheid heeft weten te behouden.
De bevolking is trots op haar tradities en cultuur en wil alles met ons delen. 

We ondervonden dat de vorken hier niet prikken en de messen niet snijden en dat je dus best, net als de Marokkanen met je hand en brood eet. Ook merkten we dat een Marokkaans kwartiertje langer duurt dan ons Vlaams kwartier. Ook wordt elke afspraak hier bezegeld met een ingetogen “Inch Allah”, dus als God het wil!
Marokko heeft op mij een onuitwisbare indruk nagelaten. De mensen zijn zo warm, vriendelijk en heel behulpzaam. Wij werden overal hartelijk en met open armen ontvangen. Ik voelde mij echt zeer welkom. Deze reis zal nog lang nazinderen. Alle ervaringen en emoties, alle mooie en minder mooie aspecten die we mochten ontdekken. Het blijft een prachtige herinnering!

Ik wil ook nog Ann en Stephane hartelijk bedanken, shokran, voor hun nimmer aflatende inzet gedurende deze trip, hun opgewektheid, onuitputtelijke energie en het effen strijken van alle hindernissen die er zeker en vast waren. Voor mij was deze reis enkel maar genieten!
Heel, heel dikke merci!

Hilda