Marokko reisverhaal deel 1
Van 23 april tot 7 mei ging VeBeS met 22 vakantiegangers op reis naar Marokko. Eén van de deelnemers, Hilda, schreef een mooi reisverhaal. We publiceren dit verhaal in 3 delen op onze website. Veel leesplezier en droom lekker weg.
Marokko, dit is mijn reisverhaal.
Op 23 april om 10 uur, een kille zondagmorgen, verzamelen we voor onze langverwachte reis naar Marokko. We worden verwelkomd door onze VeBeS reisbegeleiders. Even kennismaken met onze medereizigers en dan is het zover. Met Royal Air Maroc kiezen we het luchtruim met een kleine vertraging van een halfuurtje. Ons avontuur kan beginnen! Inch Allah!
na de paspoortencontrole en ophaling van onze bagage ontmoeten we onze Marokkaanse gids, die blijkbaar 20 blinde/slechtziende personen verwachtte. Hoe hij van plan was om dat op te lossen weet ik niet. Maar hij was zeker opgelucht toen bleek dat elke blinde/slechtziende een persoonlijke begeleider had.
De koningsstad Marrakesh verwelkomt ons in een zeer warme omhelzing zodra we het luchthavengebouw verlaten. Even puffen in onze te warme kledij!
Na het diner in ons hotel ‘Adam Park” maken we nader kennis met onze VeBeS reisbegeleiders, Ann en Stephane, en onze Marokkaanse gids Yasine. Eventjes een briefing over het programma. Daarna worden we getrakteerd op een verhaal dat ons vertelt over de soeks. Vanaf nu leest Ann ons elke dag een verhaal voor over Marokko en dit met een prachtige voorleesstem!
Op onze tweede dag verkennen we de omgeving van de Koutoubia Moskee, en de hoogste minaret met de drie koperen bollen. Stomverbaasd stellen we vast dat de luidsprekers voor het gebed in kunstmatige palmbomen hangen. Nu vraag ik me toch af waarom in een land van palmbomen er kunstpalmbomen zijn? Daarna bezoeken we het Bahia Palace, met zijn mooi versierde kamers en rustige binnenpleinen en mooie tuinen die schaduw en koelte geven. We wandelen door de Mellah, joodse wijk waar volop gerestaureerd wordt, en gaan even binnen in de Synagoge. Voor de lunch keren we terug naar het hotel en genieten van, jawel, frietjes bij het zwembad!
Na ons stevig middagmaal verkennen we verder de Medina. We struinen door de soeks En dit alles bij een temperatuur van circa 35 graden en dus zweten we ons te pletter.
Maar het is het allemaal waard! Zoveel indrukken en sensaties die ons overspoelen. De drukte en het lawaai, al die mensen, de brommers die langs je heen schieten, toeterend en af en toe je arm of je been schampend. De verkopers die in hun piepkleine winkeltjes hun waar aanprijzen, ons laten voelen aan de tapijten, hun lederwaren, zoals de babouches, typische Marokkaanse sloefjes in zacht geitenleder of mooie koperen lampen. De geuren van de vele kruiden zijn bijna bedwelmend, munt en andere totaal onbekend, sommige heerlijk andere minder aangenaam En overal lopen poesjes!
Tenslotte belanden we op het grote marktplein, Plaza Jemaa El Fna, met de typische muziek, de dansers, de magische fluiten van de slangenbezweerders, de aapjes die hun kunstjes tonen. De waterverkoper in zijn magnifieke kledij met het typische hoofddeksel, de stapels fruit en groenten, en natuurlijk de verse munt. Dat alles dompelt je onder in de sfeer van 1001 nacht. Gelukkig kunnen we wat afkoelen in een trendy bar aan de Plaza en genieten van een verfrissend drankje!
We dineren in het Gharnata Paleis in een bijna betoverend sprookjesachtig interieur. We worden verwelkomd met sfeervolle muziek waarbij de muzikanten zich in trance brengen om daarna te dansen. We mogen alles aanraken, hun instrumenten en ook het typische hoofddeksel. Dit noemt men een fez, een soort hoedje, zelfgemaakt en mooi versierd met schelpjes en met een flosj, die ze gedurende het spelen voortdurend laten ronddraaien.
We blijven nog een dag in Marrakesh en bezoeken vandaag de Medressa of Koranschool Ben Youssef. Er is een mooi binnenplein met een vijvertje en via de smalle draaitrap komen we bij de kamertjes waar de leerlingen verbleven. Daarna wippen we binnen in het museum Heritage van een familie die allerlei snuisterijtjes en voorwerpen van de berbers heeft verzameld, zoals kamelenzadels, tapijten, kledij, gebruiksvoorwerpen, enz. We krijgen uitleg van Yasine en mogen bijna alles aanraken.
We lunchen in restaurant Tanjia aan het Jodenplein op de eerste verdieping. Eventjes de bus op naar de rand van de stad waar de wijk van de leerlooiers zich bevindt. Niet zonder reden ligt de wijk ietwat afgezonderd want de geur van het looien is indringend. Hier zien we hoe de dierenhuid behandeld wordt om tenslotte zacht leder te worden. De werkomstandigheden zijn zodanig dat we ons in de 19 eeuw wanen! Maar ook dat is Marokko! Terug naar het hotel voor een frisse douche of een heel snelle duik in het zwembad om dan te dineren op het dakterras van restaurant Le Marrakchi met zicht op het Plaza Jemaa El Fna waar het nu krioelt van de mensen.
De vierde morgen zijn we al wat gewend aan de hoge temperaturen. We verlaten Marrakesh en trekken het Atlasgebergte in op weg naar de Ourika vallei, bekend om haar ongerepte natuur, schitterende tuinen en traditionele berberdorpjes. Tijdens de busrit leren we over de Islam, de vijf pijlers, de gebedsmomenten en de ramadan. We komen ook aan de weet war Marrakesh het water haalt voor al dat groen. Door een ingewikkeld netwerk van kanalen stroomt het water uit de bergen naar de stad. Op alle pleinen zijn openbare fonteinen waar vroeger iedereen water kon halen. De rijkere inwoners konden hun eigen fontein plaatsen op het binnenplein van hun Riad. Dit verklaart de bloei van Marrakesh want wie over water beschikt is rijk.
We houden halt voor een spannende afdaling door de boomgaarden en velden van een plaatselijke boerderij. Aan de oever van het snelstromende maar ondiepe riviertje is het heerlijk koel. Aan de overkant laat een traditionele herder zijn kudde geitjes drinken, een idyllisch plaatje. Yallah yallah, snel snel, vooruit! En als mekkerende berggeitjes huppelen we terug naar boven, alhoewel… het eigenlijk meer kreunen en kruipen is, om dan bij een lokale familie onze lunch te gebruiken. We worden hartelijk ontvangen met een glaasje muntthee. Er is buiten voor ons gedekt, mooie tapijten op de grond met rond de lage tafels zitkussens en krukjes. We worden vorstelijk bedient met een heel lekkere tajine. We mogen ook de woning en de omgeving bekijken. Verder door het prachtige groene landschap en ondertussen wegdromen bij een verhaal van Ann. Bij aankomst aan ons hotel Dar Ikalimo, dat zich als het ware aan de bergwand vastklampt en waar op de site geen enkele trap te bespeuren viel, blijken er zeer veel trappen te zijn! Eerst een lange trap afdalen naar de rivier, dan de brug over en om bij het hotel te geraken nemen we ongeveer 160 trappen, dan nog de extra trapjes om bij de huisjes te komen en tenslotte nog een zevental stuks om bij je kamer te geraken! Gelukkig is er vervoer voorzien voor diegene die dat willen. Met een grote omweg door de bergen bereikt tenslotte iedereen en ook de bagage zijn bestemming. Maar het warme, hartelijke welkom met uitbundige muziek en glaasjes muntthee met een schaaltje nootjes maakt veel goed. Nadat we ons geïnstalleerd hebben genieten we van een lekkere maaltijd en worden we vergast op een mini-concertje van de plaatselijke muziek, we doen uitbundig in de handen klappend mee.
Na een weldoend nachtje slaap waaruit we om vijf uur gewekt worden door de Muezzin die oproept voor het eerste gebed (amai, dat is vroeg) en een stevig ontbijt van typische pannenkoekjes en platte broden zijn we klaar voor onze volgende uitdaging. We leren de specifieke techniek van het tapijtweven, het pottenbakken, het platte brood bakken en voor wie veel geduld heeft, (nietwaar Stephane?) het spitten van een armband. Wie er zin in heeft kan zich ook laten beschilderen met henna.
Na dat vele werken trekken we naar koelere oorden in Amina Heller Garden waar we lunchen. Een prachtige goed onderhouden tuin met ontelbare planten, bomen en bloeiende heesters en bloemen, bloemen, bloemen. We mogen ook alle kunstwerken aanraken, een indrukwekkende verzameling, waaronder Picasso’s en de Denker van Rodin. Er was ook een mooi beeld van een ezel die trots rechtop stond in een mooi pak met strik en een rood hart op zijn borst. We vernamen dat de ezel een nobel dier is dat zich ten dienste stelt van de mens, zijn hart op de juiste plaats heeft en daarom dit mooie kostuum of “ons respect” verdient. De tuin is een pareltje, een oase van groen en rust waarin je uren kan rondkuieren om te genieten van alle geuren, kleuren en van de stilte, eventjes verpozen in de natuur, heerlijk! Ook de volgende dag is er eentje waar we overdonderd worden door de geuren van alle kruiden die we kunnen voelen, ruiken en proeven in de Ourika Aromatic Garden. We leren ook om de kostbare Argan olie te extrageren, wat toch wel een serieuze inspanning vergt. We lunchen ter plaatse en genieten van een lekkere barbecue van kippenbrochettes à volonté! Daarna kunnen we nog eventjes in de shop, als het slot tenminste een beetje wil meewerken. Er komt zelfs een steen aan te pas! We houden nog eventjes halt op een lokaal markt van boeren met hun zelfgekweekte producten. Hier wordt alles op de grond uitgestald, stapels groenten en pyramides van fruit liggen op matten op de aarde met overal zeilen die tegen de zon beschermen.
Nadat we uit de bus gestapt zijn besluiten enkele om eerst een drankje te nemen aan de rivier en terwijl de rest aan de klim begint is een vaag gerommel te horen. We spoeden ons verder want plots knallen de donderslagen tussen de bergen. Klank- en lichtspektakel! Oef, gelukkig net op tijd binnen! Een korte maar heftige regenbui frist alles op. Eventjes ontspannen op het terrasje voor ons huisje om dan te genieten van een heerlijke tajine met geit. Zeer lekker.....
Hilda